Etiquette klinkt misschien wat ouderwets en stoffig, maar tijdens een bruiloft zie je dat veel stellen tóch graag een vleugje traditie toevoegen. Het geeft de dag iets officieels, een gevoel van betekenis en soms ook gewoon een leuke knipoog naar vroeger. In Utrecht, net als in de rest van Nederland, zijn er heel wat regels en gewoontes die je kunt volgen. Niet omdat het moet, maar omdat het leuk kan zijn om je dag nét wat specialer te maken.
Volgens de oude etiquette was het simpel: de man vroeg zijn vriendin ten huwelijk, en daarna klopte hij aan bij haar vader om officieel “de hand” te vragen. Vaak was dit eerder een sollicitatiegesprek dan een gezellig praatje, want de vader wilde zeker weten dat zijn dochter goed verzorgd zou worden. Tegenwoordig is toestemming allang niet meer nodig, maar veel mannen (en vrouwen!) vinden het nog steeds leuk om de ouders er op deze manier bij te betrekken. Een moderne twist op een klassieke traditie dus.
Kledingvoorschriften bij de bruidsmode in de provincie Utrecht zijn misschien wel hét schoolvoorbeeld van etiquette. Vroeger gold: draagt de bruid een lange witte trouwjurk, dan verschijnen de vrouwelijke gasten in mantelpakjes. Tegenwoordig zie je vaker dat het bruidspaar zelf een dresscode kiest om hun feest een bepaalde stijl te geven. Denk aan “black tie” (smoking en cocktailjurk), “white tie” (rokkostuum en avondjurk) of juist iets speels als “pink tie”, waarbij alles mag. En leuk detail: de moeder van de bruid kiest als eerste haar outfit, waarna de moeder van de bruidegom zich daarop afstemt.
Een klassieke regel die veel stellen nog steeds volgen: de bruidegom kiest en betaalt het bruidsboeket in Utrecht, en geeft dit aan de bruid als hij haar komt ophalen. Corsages horen daar ook bij: dames dragen ze links met het steeltje omhoog, heren op de linker revers met het steeltje omlaag. Vaak matchen ze mooi met het bruidsboeket. Het zijn kleine details, maar ze geven de dag meteen een feestelijke uitstraling.
Wist je dat de plek van de trouwring per geloof en land verschilt? In Nederland dragen katholieken hun trouwring meestal links en protestanten rechts. In landen als Italië of Oostenrijk gebeurt het juist andersom. Uiteindelijk kiezen de meeste stellen gewoon wat voor hen het beste voelt. De trouwringen in diverse materialen zijn immers vooral een symbool van jullie liefde, niet van een regelboek.
Bruidskinderen zorgen altijd voor extra schattigheid, of ze nu bloemblaadjes strooien of cadeaus aannemen. Officieel horen ze de bruid tijdens de dag te assisteren, maar tegenwoordig draait het vooral om gezelligheid en sfeer. Vaak dragen ze toffe kleding voor de bruidskinderen die aansluit bij de stijl van de bruid, en bruidsjonkers matchen weer met de bruidegom. Het geeft de dag net dat beetje extra charme.
Ook de volgorde van lopen, zitten en rijden is een belangrijk etiquette-onderdeel. Traditioneel loopt de bruid rechts en de bruidegom links, gevolgd door ouders, getuigen en bruidskinderen. In de kerk zitten de families aan “hun kant”: de ouders van de bruid links, die van de bruidegom rechts. Zelfs bij het trouwvervoer waren er strakke regels: wie in welke auto zit en in welke volgorde er gereden wordt. Tegenwoordig nemen de meeste stellen hier wat vrijheden in, maar het kan leuk zijn om een deel van deze tradities te gebruiken voor structuur of symboliek.
Het weggeven van de bruid is misschien wel de bekendste etiquette-traditie. Vaak brengt de vader zijn dochter naar het altaar, waar de bruidegom staat te wachten. Het is een emotioneel moment, dat ook modern ingevuld kan worden: sommige bruiden kiezen ervoor om samen met hun moeder, beide ouders of zelfs alleen binnen te komen. Alles is goed, zolang het bij jullie past.
De bruidstaart heeft een lange traditie: de bruid sneed hem aan, met de hand van de bruidegom over de hare. Champagne hoorde daar officieel bij, gevolgd door een toast van beide vaders. Aan tafel zat het bruidspaar in het midden, met ouders en familie daaromheen. Tegenwoordig zie je allerlei variaties, van sweet tables tot een intieme borrel, maar een gezamenlijke toast blijft een mooi en symbolisch moment.
Oorspronkelijk was de eerste dans een Engelse wals of foxtrot, gevolgd door een dans met de ouders. Inmiddels opent ieder bruidspaar de dansvloer op zijn eigen manier. Het kan een romantisch nummer zijn dat jullie verbindt, of juist een vrolijke choreo om meteen de sfeer erin te brengen. De etiquette schrijft de volgorde voor, maar in de praktijk gaat het er vooral om dat jullie de toon zetten voor een feest dat bij jullie past.
Kortom: etiquette bij het trouwen in Utrecht is geen strakke handleiding meer, maar een bron van inspiratie. Je kiest zelf welke tradities je een plekje geeft en welke je overslaat. Een beetje klassiek, een vleugje modern en vooral heel persoonlijk, dát maakt jullie trouwdag onvergetelijk.
Etiquette zijn de traditionele beleefdheidsregels en gebruiken rond een huwelijk. Denk aan wie de bruid weggeeft, de rol van bruidskinderen of hoe de toast gaat.
Nee, tegenwoordig mag je alles helemaal zelf bepalen. Veel stellen vinden het leuk om een paar tradities te gebruiken als knipoog naar vroeger, maar niets is verplicht.
Traditioneel kiest en betaalt de bruidegom het bruidsboeket en geeft hij dit persoonlijk aan de bruid bij het ophalen.
In Nederland dragen katholieken vaak links en protestanten rechts, maar dit verschilt per land en geloof. Uiteindelijk kies je gewoon wat bij jullie past.
Dat hangt af van de stijl van jullie dag. Van klassiek “black tie” tot relaxed “tenue de ville”: jullie bepalen de sfeer en jullie gasten passen zich daar graag aan aan.
